Үлкен қаланың қарбаласы мен у-шуы арасында күн сайын айналамызды тазалап, көріктендіріп жүрген қарапайым еңбек адамын жиі байқамаймыз. Ал Шымкентте бұл жолы Құрметті қала тұрғыны атағы шенеунікке де, ғалымға да емес — аула сыпырушыға табысталды, деп хабарлайды BM.KZ.
Гүлипа Сейітқұлова көп жылдан бері қолына сыпырғышын алып, өзі тұратын шағынауданының көшелерін тазалап келеді. Алайда ол айналасындағы адамдар үшін баяғыда-ақ жай ғана коммуналдық қызметкерден әлдеқайда жақын адамға айналған. Ол – туғанындай қадірлі жан.
Қолында сыпырғыш, жүрегінде мейірім бар апа
Гүлипа апаның жұмыс күні таңғы 7-де басталады. Қысы-жазы, демалыссыз, ол көше бойын тазалап, әр өткен жолаушыға күлімдей амандасады, балаларға көмектеседі. Кішкентайлар үшін – әже, үлкендер үшін – ақ жүректі аула періштесі. Қара жерге түскен бір қағаз да, айналасындағы жандардың мұң-мұқтажы да оның назарынан тыс қалмайды.
«Ол біз үшін жай ғана аула сыпырушы емес. Ол — біздің апамыз. Мейірімді, нұрлы, қамқор жан. Оны бәріміз жақсы көреміз», — дейді көршілері.
Тосын сый болған құрмет
Жуырда өткен қалалық іс-шарада Гүлипа апаға «Шымкент қаласының Құрметті тұрғыны» атағы табысталды.
«Мен тіпті сасып қалдым… Әдетте мұндай марапатты шенеуніктер, мұғалімдер алады. Ал бұл жолы – мен. Әрине, бұл күтпеген, бірақ ерекше қуанышты жағдай», – деді ол толғанысты күйде.
Ол бұл марапат өзінің ғана емес, бірге адал еңбек етіп жүрген әріптестерінің де құрметі деп біледі. Әдеттегідей, мейірімді жан өзін емес, өзгелерді жоғары қояды.
Арман-тілегі – бір ғана қажылық
Қарапайым ғана ғұмыр кешіп жүрген Гүлипа апаның бір арманы бар: Меккеге барып, қажылық жасау. Ол бұл сапарға ақырындап қаражат жинап жүр.
«Мен өзім үшін ғана емес, бүкіл қалам, балаларым, көршілерім, туған елім үшін дұға еткім келеді. Әр күнімде намаз оқимын, бірақ өмірімде бір рет болсын сол қасиетті мекенде тұрып, елімізге береке тілеу – ең үлкен арманым», – дейді ол.
Мүмкін оның арманы орындалуына сіз себепші болып қаларсыз?!
Гүлипа апа қаланы тек таза ғана емес, мейірім мен жылуға толы мекенге айналдырды. Енді, бәлкім, сол ізгілік өзіне де қайтып оралатын сәт туар…